Жывы скарб Гурнофельскага возера

Леанід Эдвардавіч Габіс пра рыбу, здаецца, ведае ўсё. Будучы заатэхнікам-рыбаводам па прафесіі і заўзятым рыбаком па прызванні, ён ужо на працягу трох гадоў “апякае” Гурнофельскае возера.
– Працую тут з тае пары, як ААТ “Васілішкі” узяло ў арэнду гэты вадаём і занялося рыбаводствам на вытворчай аснове, – распавядае Л.Э.Габіс. – Апошні раз возера зарыблялі паўтара года таму. Больш за 5 тон пасадачнага матэрыялу запусцілі: двухгадовых карпаў ды карпаў-гадавічкоў, малькоў таўсталобіка і амура. А зараз вось “ураджай пажынаем”.

Спушчанае возера проста кішыць рыбай. Гэта пры тым, што тут яе здабываюць для гандлю ўжо цэлы месяц. Рабочыя-рыбаводы ставяць на мелкаводдзі жалезныя садкі і сачкамі літаральна зачэрпваюць таўсталобікаў ды карпаў, нібыта з акварыума. І хоць работа такая не з лёгкіх, атрымліваецца гэта ў мужчын спрытна ды адмыслова. Не пакладаючы рук працуюць С.М.Зонь, І.С. Ташхаджаеў, А.Ю.Кічко, Ю.Ю.Сідарэнкаў, Ю.Ю.Утаўка.

Рыба ў Гурнофельскім возеры, скажу я вам, вырасла на славу – вага кожнай у сярэднім па кілаграмы два. Кажуць, трапляюцца і сапраўдныя веліканы, да прыкладу, 10-кілаграмовыя шчупакі альбо … 20-кілаграмовыя карпы.
– Гэтая ўжо з кагорты рыб-абарыгенаў, якія нарадзіліся на гэтым возеры, – смяецца Леанід Габіс. – Але і вырашчаныя радуюць сваёй вагой і хутка разыходзяцца з гандлёвай вітрыны. Рыба ў нас вельмі смачная, бо вада тутэйшая на дзіва чыстая, што, дарэчы, пацвярджаюць і лабараторныя аналізы, якія бяруцца рэгулярна.
Тут жа, на беразе, стаіць і спецыялізаваная машына, ў якую рабочыя грузяць “жывое серабро возера”. Вадзіцель Генадзій Герасімовіч і прадавец Кацярына Федасевіч ужо праз некалькі гадзін даставяць свежую рыбу да пакупніка.
– З поспехам прадавалі яе на восеньскіх кірмашах у Шчучыне і Гродне, а цяпер возім у свой аграгарадок. Васілішкаўцы з задавальненнем купляюць.

Смачна і карысна! Паглядзіце на тавар, па-мойму ў рэкламе ён нават не мае патрэбы – настолькі спакушальны!
З Кацярынай нельга не пагадзіцца, тым больш, што пакупнік тут як тут. Пенсіянер з суседняга Касцянева Іосіф Юсцінавіч Панасевіч за тры таўсталобікі-веліканы адлічвае 95 тысяч рублёў. Кошт рыбы з ААТ “Васілішкі” складае 14 850 рублёў за кілаграм. Іншыя гаспадаркі рыбу-драбязу па такой цане імкнуцца рэалізаваць, а тут, як кажуць, возьмеш у руку – маеш харч!
– Рыбу мы кормім збожжаадходамі, камбікормам, сіласам уласнага гатунку, – дзеліцца заатэхнік-рыбавод. – Расце яна ў нас хутка, сабекошт атрымліваецца невысокі. Што і казаць, выгадны напрамак узяло наша аграпрадпрыемства.

Як нам расказала эканаміст гаспадаркі Людміла Мікалаеўна Вярцінская, мяркуецца да канца сезона здабыць у Гурнофельскім возеры 10 тон рыбы. Дарэчы, шэсць тон ужо вылаўлена і рэалізавана. Выручка склала каля 89 мільёнаў рублёў.
– А прыплюсуйце яшчэ 68 мільёнаў з хвосцікам, якія мы выручылі за продаж білетаў рыбакам. Прыязджаюць у Гурнофель на рыбалку не толькі з усяго раёна, але і ўвогуле з Гродзеншчыны, з Міншчыны. Летам у выхадны на беразе возера збіраецца пад сотню рыбакоў-аматараў, – з гонарам за тутэйшыя мясціны гаворыць Л.Э.Габіс. – І для сваіх, мясцовых рыбакоў, мы выдзелілі плошчы для рыбалкі. Ніхто не ў крыўдзе...
Між іншым, на васілішкаўскіх “Дажынках” падчас святочнай латарэі разыгрываліся 20 білетаў на рыбалку. Мужчыны засталіся вельмі задаволенымі выйгрышам.
Даведаліся мы, што зімовая рыбалка на гэтым возеры – бясплатная, што пасля заканчэння сезона возера зноў напоўняць вадой і запусцяць малькоў.
Зразумела, што і без праблем не бывае ў рыбаводстве. І найпершая з іх – браканьерства. Рыбаводы нясуць сваю нялёгкую службу і днём, і ўначы. Возера любіць парадак. А тыя, хто ігнаруе яго, могуць і на лаве падсудных апынуцца. І стане тады рыбка залатою: прыйдзецца выкласці на штраф столькі, што лепш не парушаць закон. Але гэта ўжо зусім іншая гісторыя…

Сяргей НАВАДВОРСКІ.
Фота Аляксандра КАСПЕРЧУКА.