Вместе легко и радостно

Колькі дзяўчат з Полава, ды і з бліжэйшых вёсак марылі заваяваць сімпатыі мясцовага ды-джэя Сашы Чайкоўскага. З усіх ён выбраў прыгажуню Іну, якая працавала ў мясцовым магазіне. Яна так запала ў яго сэрца, што як толькі хлопцу споўнілася 18, яны пажаніліся. Многія да іх шлюбу аднесліся скептычна: маўляў, маладыя, зялёныя, ці скла­дзецца сям’я?

З таго часу мінула 13 гадоў. Сямейнае жыццё маладыя пачыналі з бацькамі Іны. Там жа нарадзіліся пагодкі Алёша і Андрэй, якія вучацца ў 6 і 5 класах. Затым Чайкоўскія купілі дом, іх сям’я папоўнілася Русланам, які цяпер ходзіць у першы клас. Ёсць уласны аўтамабіль. Аляксандр быў брыгадзірам арматурнага цэха завода жалезабетонных вырабаў, а гэтымі днямі яго назначылі майстрам, Іна — зборшчык мэблі на дрэваапрацоўчым камбінаце.

— Дружная сям’я — гэта сапраўднае шчасце, якое не купіш ні за якія грошы, — гаварыла Іна. — Яго трэба будаваць уласным цярпеннем, увагай і клопатам, як бы складана ні прыходзілася. Не буду крывіць душой і казаць, што ў нас усё гладка і без праблем. Здараецца, і паспрачаемся з Сашам, і памаўчым, пакуль астыне полымя ў душы. А потым разам бяромся за справу. Галоўнае — разумець і паважаць адно аднаго. Мы заўсёды і ўсюды стараемся быць разам. Калі я гатую вячэру, муж або дапамагае, або проста сядзіць на кухні. Ці наадварот, Саша штосьці майструе, а я побач з ім. Гутарым, жартуем, будуем планы. Саша вельмі клапатлівы і  надзейны, імкнецца ва ўсім мне дапамагаць.

Знаёмыя і сябры цэняць гэту ­сям’ю, бо Іна і Аляксандр вызначаюцца  прыстойнасцю, справядлівасцю, прастатой, адкрытасцю. У іх цудоўныя дзеці. Хлопчыкі добра вучацца, займаюцца спортам, наведваюць музычную школу, дзе іграюць на баяне, а Алёша і на бас-гітары. Ён жа наведвае гурток па брэйк-дансу, іграе ў ансамблі.

— Хлопчыкі пастаянна занятыя канкрэтнымі справамі, — расказвалі бацькі. — Але затое мы за іх спакойныя. Шчаслівыя, калі збіраемся разам, бо разам нам лёгка і радасна.

Тэкст і фота Анны АНІШКЕВІЧ.