Баталии под скрипку, гармонь и цимбалы (+фото)

З года ў год галоўнай падзеяй  фестывалю з’яўляецца конкурс калектываў і індывідуальных выканаўцаў на народных інструментах “Хто каго?”. Менавіта на ім прафесійныя і самадзейныя музыканты, спевакі і танцоры з усіх куточкаў Беларусі, краін блізкага і далёкага замежжа імкнуцца перайграць, перапець і ператанцаваць адно аднаго, данесці да гледача свой нацыянальны каларыт, здзівіць журы і публіку віртуозным валоданнем інструментам і яркімі касцюмамі. І менавіта на гэтым конкурсе вырашаецца лёс галоўнага прыза фестывалю, вызначаюцца яго лаўрэаты. 

Пра сур’ёзнасць музычнага спаборніцтва сведчыць склад журы, якое нязменна ўзначальвае народны артыст Беларусі, прафесар, мастацкі кіраўнік Нацыянальнага акадэмічнага народнага аркестра Рэспублікі Беларусь імя І. Жыновіча, лаўрэат Дзяржаўнай прэміі краіны М. А. Казінец. Разам з Міхаілам Антонавічам майстэрства канкурсантаў шмат гадоў ацэньваюць старшыня аргкамітэта, аўтар праекта і  ініцыятар правядзення фестываляў Т. І. Стружэцкі, народны артыст Беларусі, прафесар, мастацкі кіраўнік Нацыянальнага акадэмічнага народнага хору Рэспублікі Беларусь імя Г. Цітовіча М. П. Дрынеўскі, прафесары Беларускай дзяржаўнай акадэміі музыкі М. І. Була і Я. П. Гладкоў, іншыя вядомыя дзеячы мастацтваў краіны. Кожнага з іх гледачы, якіх у раённым Доме культуры, як заўсёды, сабралася поўная зала, віталі гучнымі апладысментамі.

Гэтак жа цёпла пастаўчане і госці горада сустрэлі першых канкурсантаў — удзельнікаў калектыву лацінаамерыканскай музыкі “Алі Прымера” Лацінаамерыканскага культурнага цэнтра імя Сімона Балівара ў Мінску. Сваё выступленне пасланцы з далёкай Венесуэлы прысвяцілі памяці былога Прэзідэнта рэспублікі Уга Чавеса, які нядаўна пайшоў з жыцця, заслужыўшы бурныя авацыі і воклічы “Брава!”. На працягу канцэрта яны не раз гучалі ў адрас як юных музыкантаў — навучэнцаў Пастаўскай, Навасёлкаўскай, Нарачанскай школ мастацтваў, гімназіі-каледжа пры Беларускай дзяржаўнай акадэміі музыкі, дзіцячага ансамбля “Спадчына” з Бабруйска і іншых калектываў і індывідуальных выканаўцаў, — так і дарослых артыстаў. Конкурсная праграма была пабудавана такім чынам, што на змену айчынным спевакам і музыкам на сцэну выходзілі госці з замежжа — Літвы, Латвіі, Расіі, Славакіі, Украіны, уносячы ўсё новыя яркія ноткі ў багатую музычную палітру самабытнай народнай музыкі. Пры гэтым інструментальныя творы чаргаваліся з песнямі, танцамі, прыпеўкамі.

Несумненным адкрыццём і ўпрыгажэннем конкурсу і фестывалю ў цэлым стала выступленне майстра па вырабе нацыянальных славацкіх духавых інструментаў і музыканта з горада-пабраціма Пастаў — Нітры — Драгаша Далаша. Ён прывёз з сабой некалькі відаў флейт — ад самай вялікай, пад два метры, фуяры, якая ў 2005 годзе была ўнесена ў спіс культурнай спадчыны ЮНЕСКА, да сярэдніх памераў канцоўкі і двойкі, — а таксама валынкі з розных рэгіёнаў Славакіі з двума, трыма і чатырма галасамі, прадэманстраваўшы іх непаўторнае гучанне. Па заслугах гледачы і журы ацанілі таксама выступленне гарманіста-віртуоза з Вілейкі Барыса Харэвіча, які, акрамя конкурснага твора, з дазволу старшыні журы М. А. Казінца прадэманстраваў бліскучы прыклад музычнай імправізацыі (у папярэднім нумары райгазеты мы расказвалі, што яму быў уручаны Гран-пры конкурсу).

Як адзначыў пасля заканчэння музычнага спаборніцтва Міхаіл Антонавіч, сёлета яго асабліва здзівілі індывідуальныя выканаўцы:

— Што датычыць ансамбляў, многія з якіх не ўпершыню прыязджаюць на фестываль у Паставы, яны традыцыйна вельмі добра паказалі сябе. Але нейкіх вялікіх адкрыццяў тут не было. А вось асобна цымба­лісты, скрыпачы, дудары, гарманісты прадэманстравалі высокі клас. Гэта надзвычай таленавітыя людзі, якія ўжо нарадзіліся музыкантамі. Калі гаварыць у цэлым пра ўзровень выканаўцаў, то ён з кожным годам расце. Я бачу на сцэне шмат прафесійных людзей, якія бліскуча валодаюць і ансамблевай ігрой, і індывідуальнай, умеюць выдатна чуць адно аднаго. Як заўсёды, ад конкурсу я атрымаў чатыры гадзіны сапраўднай асалоды.

Алена ШАПАВАЛАВА.

Фота аўтара.