Фантазия творит чудеса!

Калі на святкаванні юбілею нашага калегі Пятра Пятровіча Курыловіча яго радня з Варапаева зымправізавала віншаванне ад цыганскага табара і прыпаднесла ў якасці падарунка на вялікім падносе мяшэчак з золатам, то не ўсе зразумелі, што гэта… торт. Усё выглядала так натуральна: і мешкавіна, і латкі на мяшку. А пакаштавалі — смаката! У маіх знаёмых на дзень нара­джэння васьмігадоваму хлопчыку-футбалісту ўручылі торт-мяч, а пяцігадоваму пляменніку на імяніны — вялікую машыну-торт. Дзе ж выпякаюць такія дзівосы?

Оля Заруба

І вось я заходжу па ўказаным адрасе ў Варапаеве. Гаспадыня кватэры Оля Заруба, даведаўшыся, што я з раённай газеты, бянтэжыцца:. “Мне лепш торт спячы, чым пра сябе расказваць”.

Вывучыцца на кулінара ёй параі­ла маці. Дзяўчына закончыла Полацкі гандлёвы тэхнікум, цяпер працуе ў кулінарным цэху ў Варапаеве.

— Прафесія вельмі падабаецца, — расказвала. — Я так захапілася выпечкай! Адно засмучае, што цэх наш не развіваецца, а звужаецца. Затое дома ў вольны час даю волю фантазіі. Многаму новаму навучылася, пакуль была ў водпуску па доглядзе за малодшым сынам Антошкам. Цудоўная рэч — камп’ютар. З яго дапамогай, можна сказаць, атрымала яшчэ адну адукацыю, завяла шмат сяброў-аднадумцаў у розных куточках былога Саюза. Абменьваемся рэцэптамі, формамі афармлення і ўпрыгажэння. Колькі таленавітых людзей ёсць ва Украіне! Там існуюць асобныя традыцыі выпечкі тартоў да розных свят. Вучуся ў іншых, фантазірую сама.

Оля адкрывае ў камп’­ютары папку з фотоздымкамі сваёй выпечкі. Чаго тут толькі няма! Ні ў адным торце не паўтараецца афармленне. Вось яркія, прыгожыя вясельныя розных памераў, юбілейныя — у залежнасці ад прафесіі імянінніка або ад сітуацыі віншавання, для дзяцей — у выглядзе цацак, торт-клубніца, карабель і шмат якіх ін­шых. Оліна выпечка — сапраўднае мастацтва. Колькі тут творчасці і фантазіі!

— Выпякаю не вельмі часта, — расказвае Оля. — Не ма­гу адмовіць сяб­рам або добра знаёмым. На ўсё патрэбны час. А яго не хапае. Працую па зменах. Шмат увагі патрабуюць сыны: сямігадовы Ванечка і трохгадовы Антошка, у кватэры вядзём рамонт, летам у панадворку хочацца прыгажосць навесці, агарод у парадку трымаць. Але калі займаюся выпечкай — адпачываю душой. У афармленні кожны раз хочацца прыдумаць штось­ці новае і арыгінальнае. Мае тарты паляпшаюць святочны настрой, прыносяць радасць. Чаму не старацца?

Анна АНІШКЕВІЧ.

 Фота з архівы Вольгі Заруба.