Данила Мыслянцев: «Я хочу служить Беларуси»

Даніла Мыслянцаў

8 снежня ў пастаўскім касцёле адбылася важная падзея: святарскае пасвячэнне ксяндза-дыякана Данілы Мыслянцава. Дар святарства ён атрымаў з рук ксяндза-біскупа Віцебскай дыяцэзіі Уладзіслава Бліна. На гэтую ўрачыстасць прыехалі святары з Камай, Варапаева, Лучая, Празарокаў, Лёзна, Крулеўшчыны, ксёндз дырэктар Пастаральнага цэнтра з Мінска. Ксёндз з парафіі Божага Провіду ў Слабодцы Браслаўскага раёна прывёз групу дзяцей: дыякан Даніла быў там на практыцы.

У перапоўненым касцёле — радасныя твары людзей, у многіх жанчын на вачах слёзы: за 10 месяцаў служэння тут дыяканам гэты малады хлопец стаў для многіх амаль родным — сынам, братам, сваім. Усім вельмі падабаліся яго ўзнёслыя, блізкія сэрцу казанні на нашай роднай мове. (Вясной я пісала пра тое, як ён, ураджэнец Расіі, раптам адчуў сябе беларусам, самастойна вывучыў мову, на якой гаварыла яго бабуля і якую ён чуў 9 гадоў, пакуль бабуля была жывая. І прыехаў на Беларусь, каб служыць тут. Гэтым летам паступіў на факультэт філалогіі Літоўскага педагагічнага ўніверсітэта, каб з дыпломам філолага мець права перакладаць дакументы і кнігі з Апостальскай Сталіцы).

Цудоўна спяваў хор. Акрамя аргана, гучалі дзве скрыпкі і труба. Увесь касцёл стаяў на каленях, спяваючы Літанію да Ўсіх Святых, а ксёндз Да­ніла ў знак найглыбейшай пакоры Богу ляжаў крыжам.

Пад канец Святой Імшы новасвятар звярнуўся з падзякай да ўсіх прысутных: “Хачу ў першую чаргу падзякаваць Пану Богу за тое, што прывёў мяне да святарства; ксяндзу-біскупу Уладзіславу Бліну: ён прыняў мяне як сына і даў мне адчуць любоў Айца Нябеснага…Хачу падзякаваць ксяндзу-пробашчу: я тут, у Паставах, нібыта трапіў у сапраўдную сям’ю, у зычлівую атмасферу, якую ён стварыў, і таксама прыняў мяне як сына. Хачу падзякаваць усім вам, хто маліўся за мяне, хто пасціўся за мяне, каб я дайшоў да святарства. Я хачу служыць Беларусі…”

9 снежня адбылася Прыміцыйная (Першая) Святая Імша новасвятара Данілы. Спадабаліся яго словы, адрасаваныя вернікам: “Вы абавязаны маліцца, каб я і іншыя ксяндзы былі добрымі  святарамі. Бо калі святар святы, то сто чалавек з парафіі ідзе да неба, а калі святар нягодны, то ўся парафія ідзе ў пекла. Я спадзяюся, што, калі вы будзеце мяне падтрымліваць малітвай, мы з вамі сустрэнемся ў раі.  Адзін вялікі пісьменнік сказаў, што на Беларусі Бог жыве. Я хацеў бы так працаваць, каб ва ўсім свеце даведаліся, што ў нашай краіне жыве Бог”.

Аліна ЛАТЫШ, няштатны карэспандэнт.

Фота Антона ЧАЛЕЯ.