Грацыёзныя «Непаседы»

Немагчыма ўзгадаць хоць адно мерапрыемства, у якім бы ні прымаў удзелу танцавальны калектыў «Непаседы» раённага цэнтра дзяцей і моладзі. І гэта той унікальны выпадак, калі якасць не замяняецца колькасцю: кожнае выступленне юных артыстаў не проста танец, а сапраўдны міні-спектакль з захапляльным сюжэтам.

Cпасцігаць асновы ўніверсальнай мовы чалавецтва — танца — пастаўскім школьнікам вось ужо больш за чвэрць стагоддзя дапамагае педагог дадатковай адукацыі па харэаграфіі Валянціна Савельеўна Бахановіч. Дзякуючы ёй не адно пакаленне дзяўчынак і хлопчыкаў навучылася артыстызму і грацыёзным рухам, здольным без слоў перадаць пачуцці і эмоцыі. Ёсць сярод яе выхаванцаў і тыя, хто абраў сваёй прафесіяй харэаграфію.

Зараз у Валянціны Савельеўны займаецца 60 чалавек. Дзеці падзелены па ўзросце на малодшую, сярэднюю і старэйшую групы. Як правіла, у кожнай з іх свой рэпертуар, аднак самыя эфектныя і відовішчныя нумары, на думку педагога, атрымліваюцца пры пастаноўцы танцавальнага нумара, у якім удзельнічаюць усе ўзроставыя катэгорыі. І такіх нумароў з кожным годам становіцца ўсё больш.

У сярэднім за год В. С. Бахановіч з кожнай групай развучвае па чатыры танцавальныя кампазіцыі. Кожная з іх — унікальная: педагог не проста займаецца пастаноўкай нумароў, а сама складае сюжэт, прадумвае ўсе дэталі сцэнічных вобразаў.

— Падчас вучобы ў Магілёўскім культасветвучылішчы нам неабходна было інсцэніраваць песню так, каб праглядаўся сюжэт. Як і ў літаратурным творы, у ім павінны былі быць завязка, развіццё дзеяння, кульмінацыя і развязка. Гэтыя навыкі мне вельмі спатрэбіліся ў прафесіі, — расказвае В. С. Бахановіч. — Зараз, калі чую песню, вобраз пастаноўкі нараджаецца сам па сабе. Застаецца толькі прадумаць касцюмы. Яны ў танцы не менш важныя, чым самі рухі, паколькі ствараюць неабходны візуальны эфект.

Рэпертуар у танцавальнага калектыву «Непаседы» вельмі разнастайны. Ён складаецца з народных, класічных, эстрадных, бальных, сюжэтных, характарных танцаў і сучаснай харэаграфіі. І калі маленькія ўдзельнікі калектыву могуць узяць гледачоў харызмай і непасрэднасцю, то для старэйшых галоўнае — тэхніка і сінхроннасць рухаў. Над імі яны працуюць па 8-10 гадзін у ты­дзень. Узнагарода за настойлівасць і цярпенне — шчырыя апладысменты гледачоў, а ў конкурсах — яшчэ і высокая ацэнка журы. Менавіта такой яна была і на апошнім з іх — раённым фестывалі-аглядзе харэаграфічнага мастацтва «Танцавальны мікс». На ім «Непаседы» занялі два першыя і два другія месцы.

Валянціна Савельеўна ўпэўнена, што танцавальныя нумары маглі б быць яшчэ больш яркімі, відовішчнымі і запамінальнымі, калі б у іх калектыве не адчувалася недахопу хлопчыкаў старэйшага школьнага ўзросту.

Тэкст і фота Веранікі ФІЛАНОВІЧ.