“Прапісаліся” ў Паставах… бабры

Маладая сямейка баброў аблюбавала зацішны куточак імшарыны, якая вузкай палоскай цягнецца паміж вуліцамі Гогаля і 17 Верасня. Тут густа растуць чарот, аер, трыснёг, шмат маладых парасткаў асіны, лазняку, вольхі, карані і кара якіх вельмі даспадобы бабрам. Асабліва прыцягальныя для іх два невялікія вадаёмы, размешчаныя бліжэй да кустоўя каля жылых дамоў і злучаныя паміж сабой пратокай. Тут бабры вырылі норы для зімоўкі, нарыхтоўваюць кармы на зіму.

У наш час такая з’ява і не вельмі здзіўляе, бо бабры дамінуюць на тэрыторыі рэспублікі, актыўна размнажаюцца і рассяляюцца. А ў недалёкім мінулым, у 20-30-ыя гады мінулага стагоддзя, яны былі на мяжы вынішчэння. Вялікую ролю ў захаванні папуляцыі адыграў Бярэзінскі запаведнік, а таксама шэраг законаў аб поўнай ахове гэтага звера і тэрыторыі яго рассялення. Сёння іх ужо развялося так шмат, што ёсць магчымасць адлоўліваць баброў па спецыяльных дазволах.  Для паляўнічых каштоўнасць уяўляе футра бабра.

Бабры добра сябе адчуваюць і на сушы, і ў вадзе. Перавагу аддаюць рэчкам са спакойным цячэннем, старым рэчышчам. У асноўным жывуць у норах, а калі бераг нізкі, забалочаны — будуюць адмысловыя хаткі, якія кожны год рамантуюць. У выніку іх вышыня дасягае 2 метраў, а шырыня ў аснове — 12-ці. Уваход у хатку ці нару заўсёды знаходзіцца пад вадой. Калі яе ўзровень паніжаецца і ўваход адкрываецца, бабры будуюць плаціны, каб вада зноў паднялася.

Гон праходзіць у сту­дзені—сакавіку, а ў маі на свет з’яўляюцца 2-3 бабраняці. Растуць яны хутка, і ва ўзросце 6-8 тыдняў поўнасцю пераходзяць на раслінны корм. Здабываць яго вучаць бацькі. У двухгадовым узросце маладыя бабры становяцца палаваспелымі і пачынаюць самастойнае жыццё.

У дадзеным выпадку, па маіх назіраннях, менавіта такое сямейства баброў пасялілася ў “гогалеўскім балотцы” нашага горада.

Г. ЗЯМЧОНАК, былы паляўнічы,

член Беларускага таварыства паляўнічых і рыбаловаў.