Маладым бы яе запал

Калі праязджаю па дарозе на Мольдзевічы, да граніцы з Літвой, заўсёды звяртаю ўвагу на могілкі паміж Дашкамі і Вольсяй. Яшчэ ў той час, калі многія месцы вечнага спачыну ў нашым раёне былі занядбанымі, гэтыя вызначаліся асаблівым парадкам. Знаёмыя тлумачылі: родныя многіх памерлых жывуць у Літве, яны і прывозяць еўрапейскую культуру. Пазней з дапамогай Камайскага і Ярэўскага сельвыканкамаў, раённага цэнтра занятасці насельніцтва і іншых дабрачынцаў былі выразаны дрэвы, пастаўлена жалезабетонная агароджа. Некалькі гадоў таму на могілках пабудавалі каплічку з фігурай Маці Божай. Каля яе адбываліся набажэнствы. Але з часам каплічка пачала разбурацца, і паўстала пытанне аб рэстаўрацыі.

— Звярталася да розных спецыялістаў, — расказвала старэйшына вёскі Дашкі Браніслава Альбінаўна Козел. — І тыя пераканалі, што рамантаваць старую няма сэнсу, лепш пабудаваць новую. Сродкі на гэту справу збірала з усіх, хто наведваецца на могілкі. І большасць людей адгукнуліся.

Грошы перадавалі з Дварчан, Мацут, Пастаў, іншых месцаў. У асноўным ахвяравалі па 100-200 тысяч рублёў, некаторыя больш. Важкі ўзнос зрабілі  Галіна Дробыш і Вікторыя Міснік з Драбышоў, Тэрэса Ліпніцкая з Пастаў. Праз магазін будматэрыялаў раённага спажывецкага таварыства закупілі цэглу. Новую фігурку Маці Божай прывезлі з Польшчы. А выканаць усе будаўнічыя работы вызваўся Генадзій Семянас з Пастаў. У яго тут пахавана маці, і чалавек ахвярна працаваў у знак памяці пра яе.

— Вялікі дзякуй Гену, — гаварыла Браніслава Альбінаўна. — У вёсцы маладых няма, а нам, старым, ужо не пад сілу ніякая работа. Нават пустазелле парваць цяжка. Часта абкошваць траву вакол могілак дапамагаюць з сельсавета, а таксама прыязджае Віктар Ліпніцкі з Пастаў. На жаль, ёсць і такія, хто замяніў стары помнік на дарагі і сучасны, а наведваецца сюды толькі перад Усімі Святымі. Ці ж дастаткова аднаго разу ў год бываць на магіле таго, хто даў жыццё, вёў па ім, не скупіўся на ласку і клопат? Няўжо не знайсці некалькі гадзін у месяц, каб пасадзіць квет­кі, прапалоць іх? Таму і расце часам побач з прыгожым помнікам пустазелле. Ёсць магілы, на якія ўжо ніхто не паставіць нават сціплы букецік кветак, не запаліць свечку. Іх прыбіраем сіламі тых, чыё сумленне не дазваляе, каб побач з дагледжанай магілкай была запушчаная. Агульны парадак стараемся падтрымліваць.

1 лістапада на могілках сабралася шмат людзей. Прыязджаў ксёндз, разам маліліся за супакой душ памерлых. І ўсе дзякавалі Браніславе Альбінаўне Козел за старанне па добра­ўпарадкаванні могілак і аднаўленні каплічкі.

— Узрост Альбінаўны паважаны, і здароўе часта падводзіць, — расказвала мне кіраўнік спраў Камайскага сельвыканкама Га­ліна Іванаўна Куліч, — але яна непакоіцца пра парадак. Часта па дапамогу звяртаецца да нас. Чым можам, дапамагаем. Цэ­нім яе за нераўнадушнасць, заклапочанасць і старанне. Маладым бы яе запал.

У планах старэйшыны на наступны год памаляваць агароджу вакол могілак. Спадзяецца, што пэўную дапамогу (хаця б рабочымі рукамі) акажуць Камайскі і Ярэўскі сельвыканкамы (частка могілак замацавана за адным з іх, частка — за другім).

Тэкст і фота  Анны АНІШКЕВІЧ.