Горка для Ягоркі

Сям'я Шырэй

Несправядліва: шукаю па ўсім раёне тэмы, а ў сябе пад носам нібыта іх не бачу. Бачу! Ды ўсё не магла ўгаварыць сваіх маладых суседзяў “засвяціцца” ў газеце. “Не трэба пра нас пісаць, — упарта адмаўляліся Наталля і Ста­ніслаў Шырэй. — Мы ж не напаказ усё робім, а для нашага Ягоркі”.

Хто б сумняваўся ў гэтым! Але хіба не варта ўвагі і пераймання тое, што маладыя мама і тата ствараюць для свайго адзінага (пакуль) сыночка? А пачну я з таго, што сям’я жыве ў новым прасторным дыхтоўным доме па вуліцы Матросава ў Паставах, і ў гэтым доме не проста сучасны інтэр’ер і ўсе выгоды, але і ўласная сты­лізацыя, асаблівы дух творчасці. Потым гэтай творчасці стала цесна ў сценах дома, і яна “папрасілася” на вуліцу, ды так разгарнулася, што прыдамавая тэрыторыя ператварылася ў казачны куточак, у якім знайшлося месца буслу і чаплі, вожыку і качцы, матылькам і божым кароўкам і многаму-многаму іншаму, што не можа не прыцягваць увагі не толькі малых, але і дарослых. Але малых, безумоўна, асабліва.

А з якой любоўю абуладкавана дзіцячая гульнёвая пляцоўка! Пясочніца з мноствам цацак, ажно трое арэляў, прыгожая альтанка, высокая горка, саслізгваць з якой дзятве асаблівая радасць.

Таму праз усё лета і звінелі ў двары дзіцячы гоман і смех — да чатырохгадовага Ягоркі ахвотна прыходзілі не толькі яго равеснікі, але і намнога старэйшыя дзеці. Для таго каб для ўсіх хапіла прасторы, Наталля са Стасам пашырылі гульнёвую пляцоўку, дабавіўшы да яе кавалачак агарода, на якім раней раслі клуб­ніцы. Вароты гаража расквецілі прыгожым узорам, якім хочацца любавацца. А на яго сцяну “заглянула” рукатворнае сонейка ды так і засталося на ёй. Потым “набеглі” сінія хмаркі і таксама затрымаліся. Ну як тут не залюбуешся?!

Ведаючы, што ў Наталлі і Станіслава была магчымасць трапіць на пастаяннае месца жыхарства ў Санкт-Пецярбург, пытаюся, ці не шкадуюць, што не рашыліся на пераезд.

— Ніколькі! — адказалі абое. — Вялікі горад не для нас. Тут такая цішыня, спакой, свежае паветра. Мы нават не ўяўляем, як жыць у кватэры. Уласны дом — зусім іншая справа, ёсць магчымасць прыкласці рукі — штосьці ствараць, удасканальваць, мяняць. Задум у нас яшчэ шмат, а ў інтэрнэце столькі падказак!

Не сумняваюся, што ўсё задуманае гэтыя маладыя людзі ажыццявяць і іх дом  і двор стануць яшчэ прыгажэйшымі.

Фаіна КАСАТКІНА. Фота аўтара.