Аўтобусны прыпынак ці звалка?

Панядзелак. Раніца. Аўтамашына з лынтупскага ўчастка дарожнага эксплуатацыйнага ўпраўлення № 33 накіроўвалася на Паставы. Па дарозе збірала смецце з кантэйнераў на  аўтобусных прыпынках, пляцоўках для адпачынку. Ля Шырак аўтобусны прыпынак быў ператвораны ў звалку пакетаў з бытавым смеццем. Побач валя­лі­ся бутэлькі з-пад піва, мінералкі, іншыя адходы. Бачна, усё гэта недзе доўгі час захоўвалася, а потым пры магчымасці вывезлася сюды. Дарожнікам прыйшлося адпраўляць смеццявоз.

— Перад нашай службай стаіць шэраг адказных задач, — гаварыў начальнік ДЭУ-33 Генадзій Іванавіч Татарчук. — Галоўная з іх — клопат пра бяспеку дарожнага руху, якаснае ўтрыманне адпаведнай інфраструктуры. А яшчэ — арганізацыя ўборкі смецця каля трас, на пляцоўках для адпачынку, аўтобусных прыпынках і аўтастаянках. Патрульныя машыны праязджаюць па замацаваных участках кожны дзень. Два разы ў тыдзень на вываз смецця адпраўляецца МАЗ з пагрузчыкам. Але нярэдка здараецца так, што машына праедзе, навядзецца парадак, а праз гадзіну-дзве нядобрасумленныя грамадзяне зноў насмецяць. Самыя праблемныя дні — серада і нядзеля, калі ў райцэнтры працуе рынак па вуліцы Кастрычніцкай. Тады пляцоўка для адпачынку ў Ліпніках ператвараецца ў звалку каробак, іншых адходаў.

Урны на аўтобусных прыпынках прызначаны для невялікай колькасці дробнага смецця пасажыраў, якія чакаюць маршрутных транспартных сродкаў. Аднак у некаторых населеных пунктах мясцовыя жыхары прыносяць пакеты на прыпынак, пакідаюць смецце на ўскрайках дарог. Дарожнікам даводзіцца затрачваць значныя сродкі, задзейнічаць людзей для навядзення парадку.

Праблема пакінутага каля дарог смецця застаецца адной з самых актуальных. З Генадзіем Іванавічам заехалі на пляцоўку для адпачынку ў Загацці. Прыгожы штучны вадаём, альтанка і … раскіданае смецце. Як часта можна назіраць і такое, калі з форткі аўтамабіля выкідваюць на дарогу абгорткі ад марожанага або цукерак, пластыкавыя бутэлькі, скуркі ад бананаў, акуркі. Тут шмат залежыць ад нераўнадушных грама­дзян. Здыміце парушэнне на мабільны тэлефон, зафіксуйце нумар аўтамабіля парушаль­ніка, патэлефануйце ў адпаведныя службы.

— Яшчэ адна балючая тэма — вандалізм на дарогах, — працягваў Г. І. Татарчук. — На ўвазе маю зламаныя, пашкоджаныя дарожныя знакі. У гэтым найчасцей абвінавачваюць падлеткаў. А прастрэленыя знакі — справа чыіх рук? Новы дарожны знак каштуе ад паўтара да трох мільёнаў рублёў. Сродкі немалыя.  А гэтыя грошы маглі б быць выкарыстаны, напрыклад, на ямачны рамонт дарог, іншыя патрэбы.

Многае залежыць ад нас саміх. Калі хочаш, каб навокал было чыста і прыгожа, пачні з сябе: не выкідвай смецце абы куды сам, кажы пра гэта іншым, паказвай прыклад дзецям і ўнукам. Бо чыста не там,  дзе прыбіраюць, а там, дзе не смецяць.

Тэкст і фота Анны АНІШКЕВІЧ.