Віртуальныя зносіны — рэальны падман

Голас маёй добрай знаёмай у тэлефоннай трубцы быў стомлены, нават безжыццёвы. Хвароба? Непрыемнасці? Бяда з дзецьмі? Звычайна, пагаварыўшы з ёй, хацелася жыць далей, рабіць дабро. Яна ўмела супакоіць, натхніць… На гэты раз расказала наступнае:

— Некалькі месяцаў таму я зарэгістравалася на “Фэйсбуку”. Перапісвалася з сынамі і нявесткамі, з некалькімі сяброўкамі. Круг зносін быў абмежаваны. І раптам на маю старонку зайшоў іншаземец. Ён прадставіўся англічанінам 50-і гадоў, дызайнерам па скульптуры, спытаў, колькі мне гадоў і ці з’яўляюся я хрысціянкай. Калі пацвердзіла, што веруючая, расказаў гісторыю свайго жыцця. Ён рана асірацеў, яго выхоўваў каталіцкі святар. Калі споўнілася 17 гадоў, апякун памёр, і ён застаўся адзін на белым свеце. Быў жанаты, але аднойчы застаў сваю жонку ў ложку са сваім лепшым сябрам. З таго часу больш ніколі не ажаніўся і не верыў сябрам. Неаднойчы паўтараў, што вельмі адзінокі, і прасіў малітоўнай дапамогі. Праз некалькі месяцаў перапіскі паведаміў, што едзе ў Нігерыю ў камандзіроўку і прабудзе там каля двух тыдняў. Але перапіска не перарвецца, бо знойдзе гатэль з інтэрнэтам.

Праз некалькі дзён ён напісаў з Нігерыі. Паведаміў, што захварэў на цяжкую хваробу, зусім не можа хадзіць і не можа дабрацца да банка, каб зняць грошы. Прасіў прыслаць яму іх. “У мяне няма грошай, я магу дапамагчы толькі парадамі”, – пісала я. І прыдумвала, хто яму можа дапамагчы. Але аказвалася, што ён таксама пра гэта ўжо думаў, і нічога не атрымалася. “Калі няма грошай, пазыч у каго-небудзь, я аддам, калі вярнуся ў Англію, і аддам у некалькі разоў больш”, — настойваў. Некалькі месяцаў мне не давалі спакою яго просьбы прыслаць грошы. Але я не мела іх, таму ўрэшце перастала заходзіць на “Фэйсбук”. Прайшоў час. І якім жа вялікім было маё здзіўленне, калі на старонцы “Махляры” ўбачыла фотаздымак майго інтэрнэт-знаёмага, а побач — пісьмо падманутай ім жанчыны. Я скапіравала пісьмо і паслала яму… Але да гэтага часу мне вельмі цяжка, я па-ранейшаму адчуваю сябе ў нечым вінаватай, не маю спакою…

Каментарый святара (ксёндз-дэкан Анджэй Возьняк):

— Інтэрнэт з усімі сваімі магчымасцямі належыць да вялікай групы мас-медыя. Ён дае не толькі пазітыўныя магчымасці карыстання, але і шмат негатыву. Злачынцы стараюцца ахапіць асобу ўвагай, дабрынёй, клопатам, часта трацячы на яе значны час і энергію. Так было і ў гэтай сітуацыі. Таксама старонкі могуць адкрыта прымушаць да зла, да ўваходжання ў сувязь са злым духам. Каб захаваць сябе, абараніць, неабходна поўнае ўсведамленне пазітыву і негатыву інтэрнэта. Калі заўважаем нейкія дрэнныя словы, просьбы або спосабы быцця, трэба сябе абараняць, а не ісці за злом, не падтрымліваць кантакт.  Інакш мы можам трапіць у залежнасць ад іншай асобы, ад зла. Хтосьці бяздушны захоча нас выкарыстаць, духоўна ці матэрыяльна ўзяць нас у залежнасць. Трэба прама сказаць субяседніку, што яго словы — падман. Інфармацыю пра такія выпадкі падману можна змясціць на “Фэйсбуку”, не баяцца гэтага. Калі мы распазнаём зло, яно траціць сваю сілу, мы становімся вольнымі ад яго. Яшчэ адна мая парада: не ўступаць у перапіску з незнаёмымі людзьмі, бо яны могуць аказацца не тымі, за каго сябе выдаюць. А дапамагаць у бядзе раю толькі тым, каго ведаеце асабіста і каму сапраўды такая дапамога патрэбна.

Хочацца дадаць, што МУС пастаянна і ў друку, і на сваім сайце папярэджвае пра небяспеку віртуальных знаёмстваў. Іншаземцы-махляры (часцей за ўсё яны аказваліся расіянамі) спачатку распытваюць чалавека пра яго становішча, высвятляюць погляды на жыццё, а потым з’яўляецца версія махлярства: “жаніх” едзе да “нявесты”, і па дарозе яго абкрадаюць, тэрмінова патрэбны грошы; адзінокі чалавек цяжка хворы, і яму можа дапамагчы толькі пэўная сума грошай; у кагосьці памёр за мяжой багаты родзіч і пакінуў мільёны, але, каб іх атрымаць, трэба патраціць некалькі тысяч долараў на адвакатаў; маладога чалавека чакае райская асалода, калі ён пералічыць некалькі тысяч долараў на ўказаны рахунак…

Дык навошта падтрымліваць такія віртуальныя зносіны, якія прывядуць да рэальнага падману?

Аліна ЛАТЫШ, няштатны карэспандэнт.