Знак веры в Сакунах

У пасланні на Год веры, які цяпер перажываюць католікі свету, біскупы Беларусі адзначаюць: “Ва ўсіх парафіях неабходна аднавіць існуючыя старыя крыжы — знакі веры. Калі ж яны адсутнічаюць або знішчаны, па меры магчымасці ўстанавіць новыя”.

Сакуны — цяпер ужо невялікая вёска. Яна знаходзіцца на мяжы з Літвой. Тут жывуць добрыя, працавітыя людзі, якія з пакалення ў пакаленне перадаюць веру ў Бога. Але ніхто з іх не памятае, каб у вёсцы быў крыж.

А вось ля Пустошкі, у якой ужо даўно ніхто не жыве, стаяў крыж, напалову каменны, напалову жалезны. Старэйшына вёскі Сакуны Рома Раманаўна Ракоўская параілася з пробашчам камайскага касцёла ксяндзом Яцэкам, і было вырашана перанесці яго на скрыжаванне дарог ля Сакун. Вялікую дапамогу ў гэтым аказалі начальнік сакунскага аддзялення ААТ “Камайскі-агра” Мікалай Мікалаевіч Савук, а таксама ксёндз Яцэк. Прынялі ўдзел ва ўстанаўленні крыжа, навядзенні каля яго парадку і многія вяскоўцы.

Ва ўрачыстасць нараджэння Яна Хрысціцеля ў вёсцы сабралася шмат людзей. Р. Р. Ракоўская пастаралася адшукаць тых, чые карані з Сакун. Многія адгукнуліся на запрашэнне. Госці прыехалі як з навакольных вёсак, так і з Пастаў, Літвы, Латвіі. Быў асвечаны крыж і адпраўлена Святая Імша, падчас якой прысутныя маліліся аб узрастанні веры ў сваіх сем’ях і ва ўсёй краіне.

— Вялікі дзякуй ксяндзу Яцэку, начальніку аддзялення Мікалаю Мікалаевічу Савуку і старэйшыне Роме Раманаўне Ракоўскай за тыя намаганні, якія яны прыклалі для таго, каб крыж быў устаноўлены ў вёсцы, — гаварылі сакунцы. — Гэта сімвал перамогі і наша сіла. І нам трэба захаваць яго для будучых пакаленняў вернікаў.

Едзем з Сакун на Муляры. Наперадзе ідзе мужчына з малым хлопчыкам. Спыняюцца ля крыжа, у знак ушанавання дзядуля здымае шапку, малы робіць рукой знак крыжа. Вера жыве.

Анна АНІШКЕВІЧ.

Фота з дамашняга альбома Р. Ракоўскай.