«Связь поколений»

Ж. В. Глабенка і яе новая работа.

Такую сімвалічную назву мае новы габелен, створаны вядомым у раёне майстрам-метадыстам па ткацтве Дома рамёстваў “Стары млын” Ж. В. Глабенка. 

Ён стаў чарговым і, спадзяёмся, не апошнім дзецішчам, выпеставаным умелымі рукамі Жанны Васільеўны. А колькі за сваё жыццё выткала габеленаў, жанчына ўжо і не памятае. Кажа, што некалькі дзясяткаў. Праўда, у Доме рамёстваў на сённяшні дзень убачыць можна далёка не ўсе: нешта прадалося праз салон-магазін установы або падчас выязных выстаў, нешта аўтар падарыла родным і знаёмым. Ж. В. Глабенка адносіцца да ліку тых майстроў, якія не захоўваюць свае работы дома, а імкнуцца радаваць імі іншых.

Ткацтвам габеленаў яна, інжынер-будаўнік па спецыяльнасці, захапілася яшчэ ў 1984 годзе, жывучы ў Калі­нінградзе. Аднойчы ўбачыла ў газеце аб’яву пра тое, што гарадская студыя дэкаратыўна-прыкладной творчасці праводзіць набор жадаючых на курсы па машынным вязанні, і вырашыла запісацца на іх, бо раней купіла сабе вязальную машынку і хацела навучыцца прафесійна вязаць. Але, прыйшоўшы ў студыю, была ўражана ўбачаным там габеленам. Ён настолькі спадабаўся, што жанчына паставіла перад сабой новую задачу — абавязкова навучыцца ствараць такую ж прыгажосць.

Распаўсюджанае раней у народзе рамяство асвойвала ў прафесара Расій­скай акадэміі мастацтваў, члена саюза мастакоў Расіі Віктара Дзмітрыевіча Уварава, старанна канспектуючы ў сшытак кожнае слова настаўніка. Увогуле, усё, чаму калісьці вучылася, Жанна Васільеўна абавязкова запісвала і па сённяшні дзень беражліва захоўвае гэтыя запісы. Разам з кнігамі па дэкаратыўна-прыкладной творчасці, якіх заўсёды купляла шмат, яны сталі асновай для ўласнай метадычнай работы. Ёй занялася, пераехаўшы ў 1993 годзе ў Паставы і ўладкаваўшыся на работу ў “Стары млын”. Тут Ж. В. Глабенка распрацавала свае праграмы па абрэзкавым шыцці (асвоіла яго таксама ў Калінінградзе), габелене і вышыўцы, у мясцовага майстра Алы Аркадзьеўны Анкудовіч навучылася працаваць з саломкай — плесці з яе розныя рэчы і рабіць прыгожыя кар­ціны-пано.

І ўсё ж галоўным захапленнем майстрыхі быў і застаецца габелен. У сярэдзіне 90-ых гадоў яна стварыла сваю студыю габелена пры раённым Доме культуры, вяла курсы па навучанні ткацтву для тых, хто знаходзіцца на ўліку беспрацоўных у цэнтры занятасці насельніцтва. Вучняў праз школу Глабенка прайшло шмат. Але працягваюць ткаць сёння адзінкі (сярод іх Надзея Акулава, якая зараз жыве ў Ірландыі, пастаўчанка Алена Шыман, кіраўнік народнага клуба “Майстры” Анастасія Парневіч): вельмі ж карпатлівая гэта работа! Ды і непапулярныя габелены ў нашых дамах. А шкада. Бо рэчы, зробленыя ўручную, вельмі высока цэняцца, а інтэр’еру яны надаюць непаўторнасць і своеасаблівы каларыт.

Алена ШАПАВАЛАВА.

Фота аўтара.