Нагода для свята — тры важныя падзеі

Пробашч камайскага касцёла ксёндз Яцэк Хутман на працягу ўсёй сваёй святарскай дзейнасці ў Камаях зрабіў для касцёла, а значыць і для людзей, столькі, што ўсе добрыя справы можна пералічваць вельмі доўга. Ён паводзіць сябе як сапраўдны сын Беларусі, ведае яе мову, робіць усё магчымае для адраджэння нашай гісторыі і духоўнай спадчыны. І гэта ўрачыстасць адбылася дзякуючы нястомнай працы пробашча па вяртанні забытых імён таленавітых людзей, чый лёс звязаны з камайскім касцёлам.

18 кастрычніка святочна прыбраны касцёл не мог змясціць усіх людзей, не толькі сваіх парафіян, але і гасцей, якія прыехалі з Расіі, Літвы, Латвіі і многіх куточкаў Беларусі.

А найгалоўнейшы з іх — біскуп Віцебскай дыяцэзіі Алег Буткевіч, якога ўсе, а асабліва тыя, хто рыхтаваўся прыняць сакрамант канфірмацыі, чакалі з вя­лікай радасцю. Высокі госць і ўзначаліў святую Імшу, якой распачалося свята. А нагодай для яго з’явіліся тры важныя падзеі: асвячэнне фрэсак, гадавіна памяці ксяндза Е.Папялушкі і 100-годдзе святарскай дзейнасці ксяндза Стаповіча.

Прыгожа, узнёсла і ўрачыста, як, дарэчы, і заўсёды, прайшоў сакрамант канфірмацыі. Духа Святога прымалі 38 чалавек  рознага ўзросту і рознага сацыяльнага становішча. Затым адбылося асвячэнне адноўленых фрэсак у капліцы імя Святой Марыі і Святога Юзафа, фундатарамі якой з’яўляюцца Сулістроўскія. Выконвалі гэту філігранную работу Аляксандр Ліпскі з сынамі. Капліца набыла новы воблік і, здаецца, напоўнілася незвычайным, нябесным святлом, якое пранікала ў душы прысутных.

У сваім казанні біскуп Алег Буткевіч звярнуў увагу бежмаваных і ўсіх прысутных на тое, што хараство святыні павінна ўсім нагадваць, каб не забывалі дбаць пра хараство сваёй душы. А для гэтага трэба прагнуць Бога.

У святых няма моўных перашкод, яны асвячаюць нас святлом з неба, апякуюцца над намі, заступаюцца за нас. Ксёндз-пакутнік Ежы Папялушка хоць нарадзіўся ў Польшчы, але яго этнічнай ра­дзімай была Беларусь, дома ўсе размаўлялі па-беларуску. Калі б не такое кароткае жыццё, то ён наведаў бы Беларусь і, безумоўна, Камаі, дзе зараз знаходзіцца яго абраз, захоўваюцца яго мошчы. 11 кастрычніка тут была асвечана фігура блаславёнага.

Адзначыць 100-годдзе пачатку святарскай дзейнасці ксяндза-паэта  Канстанціна Стаповіча (Казіміра Сваяка), якая распачалася ў Камаях у 1915 годзе, прыехалі госці з Астравеччыны на чале з ксяндзом Анатолем. Ён працаваў у клюшчанскім касцёле — парафіі, дзе нарадзіўся Сваяк. Прыехалі і даследчыкі: вядомы края­знаўца І. П. Драўніцкі, мастак А. Цыркуноў, творчая інтэлігенцыя і нязменны ўдзельнік імпрэз —гурт “Балцкі субстрат” з Мінска.  Была паказана прэзентацыя фотаздымкаў “Усе яго дарогі вялі да алтара”. І госці, і гаспадары чыталі вершы Казіміра Сваяка і свае, яму прысвечаныя. Генавефа Дубіловіч прачытала верш “Памяці Сваяка”, у якім яскрава адлюстраваны падзеі таго далёкага часу, калі ў Камаі на працу прыехаў ксёндз Стаповіч. Другая настаўні­ца, Яніна Сінкевіч, чытала баладу Сваяка “Грэшніца”, затым правяла паралелі з уласным лёсам, падкрэсліла, што кожны чалавек мае надзею на адкупленне. Святлана Буланава прысвяціла Сваяку верш-малітву “Я нарадзіўся ў Баранях…” Дзяліліся ўспамінамі,  гучалі песні.

Максім Іўкін прапанаваў прысутным цікавую і рознабаковую віктарыну “Сцежкамі паэта”, прысвечаную жыццю і творчасці К. Сваяка. На кожны адказ былі падрыхтаваны каментарыі, якія дапамагалі раскрыць малазнаёмыя старонкі біяграфіі і творчасці святара-паэта. А Святлана Буланава правяла дыктоўку, асновай да якой узяла замалёўку К.Сваяка “Аб нашай “простай” беларускай мове”.

І. ВАЛУЕВІЧ.