“Я пазітыўны чалавек, і гэта дапамагае ў працы”

Наша запланаваная сустрэча некалькі разоў пераносілася: то ў мяне не выпадала часу, то ў Марыны. Але нават з тэлефонных размоў будучая гераіня майго чарговага артыкула выклікала сімпатыю. Сустрэча замацавала гэта пачуццё.

Яркая, прыгожая, кантактная маладая жанчына. Падумалася: напэўна, такім і павінен быць страхавы агент. Між тым Марына Пузан трапіла на працу ў аддзяленне Белдзяржстраху па Пастаўскім раёне зусім не па прызванні, а па волі абставін. Закончыўшы Баранавіцкі тэхналагічны тэхнікум і атрымаўшы дыплом тэхнолага па прыгатаванні страў, яна 9 гадоў адпрацавала ў сістэме грамадскага харчавання райспажыўтаварыства, спачатку кандытарам, затым — тэхнолагам. А вярнуўшыся з дэкрэтнага водпуску на ранейшае месца работы, зразумела, што не вельмі тут і патрэбна.

— Канфліктаваць і даказваць сваю правату не хацела, — успамінае Марына той час. — Таму звольнілася па ўласным жаданні і стала шукаць іншую работу.

Знайшла яе… у прадстаўніцтве Белдзяржстраху. На той час у арганізацыі не затрымліваліся страхавыя агенты, якія абслугоў­валі горад. А Марыну якраз  цікавіў гарадскі ўчастак, бо на яе руках быў малы сынок, якога расціла без мужа, і па гэтай прычыне выязджаць у сельскую мясцовасць не мела магчымасці.

— На першым часе было вельмі цяжка, — успамінае. — Ад інфармацыі галава ішла кругам. Адпрацавала месяц, а зарплата ніякая, бо план не выканала. Папрасіла большы аб’­ём. Далі.

Да гэтага абслугоўвала некалькі шматпавярховак. Дабавілі вуліцы Дубоўкі, Асяненкі, Кулажанкі. А зараз у зоне абслугоўвання Марыны Вільгельмаўны Пузан больш за 25 шматпавярховак ва ўсіх мікрараёнах і 14 вуліц. “Раней я працавала на імя, цяпер яно на мяне”, — гаворыць страхавы агент. А я пытаюся, як яна знаходзіць падыход да людзей, і чую ў адказ: “Галоўнае — быць прыемным у зносінах. Размову можна пачаць з чаго заўгодна — дзяцей, кветак, надвор’я, хатніх жывёл. Ну, а потым данесці да чалавека пазіцыі страхавання. Страхуем мы ўсё: дзяцей, пабудовы, хатнюю маёмасць, транспарт, жывёлу і многае іншае”.

А які пераканаўчы доказ — наступленне страхавога выпадку. Напрыклад, перад самым Новым годам адны грамадзяне застрахавалі дачу. Літаральна праз некалькі дзён дача згарэла. Як жа ўдзячны яны былі Марыне Віль­гельмаўне, што ўгаварыла іх аформіць дагавор страхавання, і шкадавалі, што не на такую вялікую суму, як можна было б. Зараз гэтыя пастаўчане страхаюць усё, што маюць.

М. В. Пузан працуе ў прадстаўніцтве ўжо 10 гадоў і бясконца ўдзячна яго дырэктару Рыгору Рыгоравічу Шэцку, што ў свой час улічыў яе сямейныя абставіны, даў шанс знайсці сябе ў іншай прафесіі. Цалкам задавальняе яе і калектыў. Пры дапамозе прафсаюза атрымлівала пуцёўкі на лячэнне сына ў санаторыях, два гады таму калектывам ездзілі на экскурсію ў Кіева-Пячэрскую лаўру, летась — у Санкт-Пецярбург, зараз збіраюцца на канцэрт у Мінск. Так што не толькі праца аб’ядноўвае страхавальнікаў.

Пра цяжкасці ў рабоце, якіх таксама хапае, Марына Вільгельмаўна гаварыла менш за ўсё: “Я пазітыўны чалавек, і гэта дапамагае ў працы”.

— Сапраўдны прафесіянал, — характарызуе М. В. Пузан дырэктар аддзялення Белдзяржстраху па Пастаўскім раёне Рыгор Рыгоравіч Шэцка. — Яна абслугоўвае адзіны і вельмі вялікі гарадскі ўчастак. З месяца ў месяц выконвае даведзеныя планы, прыцягвае новых кліентаў па добраахвотных відах страхавання. Упэўненая, прынцыповая, сумленная. Умее знаходзіць падыход да людзей.

Такая характарыстыка кіраўніка дапаўненняў не патрабуе.

Фаіна КАСАТКІНА,

Алена ШАПАВАЛАВА (фота).